#fightracism #IDERD #WAD2020 

 

“Ο ΟΗΕ καθιέρωσε το 1966 την 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη φυλετικών διακρίσεων αποτίοντας φόρο τιμής στα θύματα της σφαγής του Σάρπβιλ.”

Ο “Παράξενος καρπός” Ι Ένα στοιχειωμένο τραγούδι για το λιντσάρισμα των μαύρων στην Αμερική.
Οι στίχοι εκφράζουν τον αποτροπιασμό του Μίροπολ, για το λιντσάρισμα δυο μαύρων, που, αφού βασανίστηκαν από όχλο λευκών , βρέθηκαν κρεμασμένη σε ένα δέντρο στην Ιντιάνα στις 7 Αυγούστου του 1930.

 

 

Το ολυμπιακό βάθρο των Μαύρων Πανθήρων

Στις 16 Οκτωβρίου του 1968, οι Αμερικανοί Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος και ο Αυστραλός Πήτερ Νόρμαν ανεβαίνουν στο βάθρο για την απονομή των μεταλλίων στα 200 μέτρα. Είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μεξικού. Ο αγώνας των έγχρωμων Αμερικανών για τα πολιτικά δικαιώματα βρίσκεται σε κορύφωση, με τον πάστορα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ να έχει δολοφονηθεί τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς.

Οι Σμιθ και Κάρλος μπαίνουν στο στάδιο με μαύρες κάλτσες χωρίς παπούτσια, για να δείξουν όπως ανέφερε τότε το ρεπορτάζ του BBC, τη φτώχεια στη ρατσιστική Αμερική. Ο Smith φορούσε ένα μαύρο φουλάρι για να εκφράσει τη μαύρη περηφάνεια. Σήκωσε τη δεξιά γαντοφορεμένη στα μαύρα γροθιά του για να δείξει τη μαύρη δύναμη στην Αμερική και ο Carlos την αριστερή για να δείξει τη μαύρη ενότητα. Τα περίφημα αυτά δερμάτινα γάντια και ο συγκεκριμένος χαιρετισμός, ο οποίος είχε αυτή τη μορφή επειδή ο Κάρλος απλώς ξέχασε τα γάντια του και μοιράστηκαν τα γάντια τού Σμιθ, ήταν το σύμβολο των Μαύρων Πανθήρων.

Ανάμεσα στους δύο μαύρους, ο λευκός Αυστραλός Πήτερ Νόρμαν. Ο πιο γρήγορος αθλητής στα 200 μέτρα, ακόμη και σήμερα, για την Αυστραλία. Βαθιά αντιρατσιστής και ο ίδιος, φορά στο πέτο του την κονκάρδα της Ολυμπιακής Καμπάνιας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που φορούσαν στο στήθος και οι Σμιθ και Κάρλος.

Ο Νόρμαν έρχεται από μια χώρα με σκληρούς νόμους φυλετικών διακρίσεων. Καθημερινά στους δρόμους της Αυστραλίας γίνονται διαδηλώσεις για τις διακρίσεις και τις διάφορες απαγορεύσεις που ισχύουν για τους μη λευκούς μετανάστες και τους Αβορίγινες. Οι δύο Αμερικανοί ρώτησαν τον Νόρμαν αν πιστεύει στα ανθρώπινα δικαιώματα και η απάντηση που πήραν ήταν καταφατική. Όπως έλεγε αργότερα ο Κάρλος «ξέραμε ότι αυτό που επρόκειτο να κάνουμε ήταν πολύ μεγαλύτερο από οποιοδήποτε αθλητικό γεγονός και μας απάντησε “θα σταθώ στο πλάι σας”. Περίμενα να δω φόβο στα μάτια του αλλά αντ΄ αυτού είδα αγάπη».

Οι Σμιθ και Κάρλος αποβλήθηκαν από το Ολυμπιακό Χωριό, επέστρεψαν κακήν κακώς στις ΗΠΑ, τους αφαιρέθηκαν τα μετάλλια, τους απαγορεύτηκε η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προσπάθησαν να παραμείνουν στον αθλητισμό μέσα από το αμερικανικό ποδόσφαιρο, κατέληξαν προπονητές σε μικρές ομάδες, οι οικογένειές τους δέχτηκαν απειλές για τη ζωή τους και χρειάστηκε ουσιαστικά η δεκαετία του ’90 για να αρχίσει η αποκατάστασή τους. Ο Νόρμαν, στη βαθιά ρατσιστική Αυστραλία της White Australian Policy περιθωριοποιήθηκε, εξοστρακίστηκε και ουσιαστικά πέθανε ως παρίας, χωρίς ποτέ, εν ζωή, να αναγνωριστεί η στάση του. (Πηγή: https://www.toperiodiko.gr)

 

 

Το πρόγραμμα των 10 σημείων του κόμματος των Μαύρων Πανθήρων (15 Οκτωβρίου 1966)

Δυστυχώς τα ζητήματα που ώθησαν τους Μαύρους Πάνθηρες να οργανωθούν πριν από 50 χρόνια, εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα. Το κίνημα Black Live Matters αποτέλεσε την αντίδραση στις συνεχιζόμενες δολοφονίες μαύρων ανθρώπων από τις αμερικανικές αστυνομικές
δυνάμεις. Πρόκειται για δολοφονίες υποκινούμενες από ρατσιστικά κίνητρα και προκαταλήψεις. Όπως αναγκάστηκε να ομολογήσει το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, σε μια έκθεση για την πόλη της Βαλτιμόρης, οι μαύροι κάτοικοι που ζουν στις γειτονιές χαμηλού εισοδήματος είναι πιο πιθανόν να ελεγχθούν από τους αστυνομικούς παρότι στατιστικά αποδεικνύεται ότι οι λευκοί κάτοικοι είναι πιθανότερο να κουβαλούν όπλα και ναρκωτικά.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Primo Levi, “Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος”, εκδόσεις Άγρα.

“Πολλοί λαοί ή άτομα συμβαίνουν να θεωρούν περισσότερο ή λιγότερο συνειδητά ότι “κάθε ξένος είναι εχθρός”. Η ιστορία των στρατοπέδων εξόντωσης θα έπρεπε να ερμηνευτεί από όλους σαν ένα δυσοίωνο σημάδι κινδύνου”.

 

H δίκη της χρυσής αυγής
Το τέλος της αγόρευσης του Θ. Καμπαγιάννη, συνηγόρου Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής.

*Σκίτσο του Τάσου Αναστασίου, στην Εφημερίδα “Η Αυγή”

 

“Εμείς οι πρόσφυγες” – Χάνα Άρεντ
…Δεν ξέρω ποιες αναμνήσεις και ποιες σκέψεις κατοικούν κάθε βράδυ στα όνειρά μας. Δεν τολμώ να ρωτήσω,.. Μερικές φορές όμως φαντάζομαι ότι τουλάχιστον τα βράδια σκεφτόμαστε τους νεκρούς μας ή ότι θυμόμαστε τα ποιήματα που κάποτε αγαπήσαμε…

 

Νέο – Ρατσισμός
Σκίτσα του Τάσου Αναστασίου, από την Εφημερίδα “Η Αυγή“.

Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου του 1948.