Σέργιος Σερμπέτης / Η ορθολογικότητα του «νέου εργατικού δικαίου»
Η ανάλυση του Σέργιου Σερμπέτη, παρουσιάζει κριτικά τις ρυθμίσεις του “νέου εργατικού δικαίου” (σύμφωνα με το χαρακτηρισμό του αρμόδιου υπουργού), οι οποίες εισάγονται με αφορμή τον covid19 και οδηγούν σε απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, και δείχνει το πώς αυτές, αν και “φαίνεται να βγαίνουν μέσα απ’ τη «φαρέτρα» των μέτρων προστασίας της υγείας του πληθυσμού”, στην πραγματικότητα αποτελούν στρατηγική επιλογή.
Αναλύοντας τις ρυθμίσεις για τη μη δήλωση των υπερωριών, την τηλε-εργασία, την εκ περιτροπής εργασία, την αναστολή συμβάσεων, τη μεταφορά εργαζομένων μεταξύ επιχειρήσεων του ίδιου ομίλου, την απαγόρευση των απολύσεων κ.λπ. και το πώς αυτές εντάσσονται στο συνολικό πλαίσιο του εργατικού δικαίου, ο Σ. Σερμπέτης σκιαγραφεί τον θεμελιώδη και πιθανότατα όχι προσωρινό χαρακτήρα των ρυθμίσεων αυτών και την αποφασιστική τους επίδραση στο χαρακτήρα της σχέσης εργασίας, όπως αυτή έχει διαπλαστεί (και) νομικά μέσω του εργατικού δικαίου, στην έννοια του εργαζόμενου και στην ισορροπία δυνάμεων στη σχέση εργοδότη-εργαζομένου και εν τέλει στον ίδιο το χαρακτήρα του δικαίου αυτού.