Γιάννης Σταυρακάκης / Ιδεολογικές όψεις της υγειονομικής κρίσης (COVID19)
Η ανάλυση του Γιάννη Σταυρακάκη, καθηγητή ανάλυσης πολιτικού λόγου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ισορροπώντας εξαιρετικά επιτυχώς εντός του σχίσματος που ο ίδιος επισημαίνει, ανάμεσα στην άμεση δράση που απαιτεί η συγκυρία και τον εκ των υστέρων αναστοχασμό που προϋποθέτει χρόνο, εξετάζει κριτικά ορισμένες από τις σημαντικότερες ιδεολογικές πλευρές της τρέχουσας οικονομικής κρίσης. Εκκινώντας ακριβώς από την (πολιτική) νοηματοδότηση που προϋποθέτει ο ορισμός κάθε “κρίσης” και εστιάζοντας σε ζητήματα όπως ο επιστημονικός λόγος και η σχέση του με την πολιτική εξουσία, η κυρίαρχη ερμηνεία της μέχρι στιγμής επιτυχούς αντιμετώπισης του υγειονομικού σκέλους στη χώρα μας, αλλά και η εκ νέου στοχοποίηση ενός “κακού” λαϊκισμού, μέσω της οποίας “η πολιτική – και η σχέση επιστήμης/πολιτικής – αποπολιτικοποιείται και μυθοποιείται, όπως θα μας έλεγε ο Barthes, καμουφλάρεται σε φυσική νομοτέλεια για την οποία δεν νοείται κανένας αντίλογος, καμία διερώτηση“, ο Γ. Σταυρακάκης προβλέπει ότι “θα επιχειρηθεί η νοηματοδότηση της κρίσης και της αντίδρασής μας σε αυτήν – στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς – με όρους σαφώς πολιτικούς, σε μια προσπάθεια να λειτουργήσει ιδεολογικά στην κατεύθυνση ενίσχυσης και νομιμοποίησης της τάδε ή της δείνα πολιτικής κατεύθυνσης […] με τρόπους που υποδηλώνουν την επαναφορά παρωχημένων νοητικών σχημάτων του χθες, με σκοπό την περιθωριοποίηση κάθε προοδευτικής, εξισωτικής δυναμικής“. Ταυτόχρονα, υπογραμμίζει τη ριζική αβεβαιότητα που προκαλεί η πολυπλοκότητα της νέας συνθήκης και τις πιθανώς νέες ερμηνείες που θα χρειαστεί να επεξεργαστούμε, το ρόλο της ενδεχομενικότητας ως ρυθμιστή της κοινωνικής κίνησης, αλλά και τη σημασία που θα εξακολουθήσουν να έχουν οι πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες, στο interregnum (κατά τον Gramsci) που διανύουμε, καθώς όπως υποστηρίζει “η συνθήκη της «διακινδύνευσης» ωφελεί αρχικά, αλλά μπορεί δυνητικά να υπονομεύσει την εκάστοτε εξουσιαστική δομή, ακόμα και με το παραμικρό στραβοπάτημα“.