Αθανασία Β. Τριανταφυλλοπούλου / Ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση: 200 χρόνια ομηρείας
Η μελέτη της καθηγήτριας Αναπτυξιακών Θεσμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων και Οργανισμών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Αθανασίας Β. Τριανταφυλλοπούλου, με τίτλο “Ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση: 200 χρόνια ομηρείας”, η οποία δημοσιεύεται στο πλαίσιο της θεματικής Θεσμοί – Δημοκρατία – Πολιτική του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς, αποτελεί μια περιδιάβαση στις ιστορικές διαδρομές συγκρότησης και λειτουργίας του αυτοδιοικητικού φαινομένου στη νεότερη και σύγχρονη Ελλάδα, που αποκαλύπτει τα σημεία τριβής μεταξύ κεντρικής διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης και ιχνηλατεί τις βασικές στρατηγικές που έχουν διαχρονικά αναπτυχθεί από το κεντρικό κράτος στο πεδίο αυτό.
Αναλυτικότερα, η συγγραφέας στέκεται ιδιαίτερα στο ζήτημα της θεσμοθέτησης και της εν τοις πράγμασι εφαρμογής σε νομοθετικό και διοικητικό επίπεδο της έννοιας της “τοπικής υπόθεσης”, ενόψει του τεκμηρίου αρμοδιότητας που θεσπίζεται υπέρ των ΟΤΑ για τις υποθέσεις αυτές, αλλά και στα ζητήματα της οικονομικής αυτοδυναμίας, της εποπτείας και του διοικητικού και δημοσιονομικού ελέγχου των ΟΤΑ, των θεσμών της τοπικής αυτοδιοίκησης, ιδίως στο πεδίο της τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης, αλλά και στην πολιτική διάσταση και λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Στη βάση της ανάλυσής της, η Αθανασία Τριανταφυλλοπούλου επισημαίνει ότι “θα ήταν σκόπιμο ο νομοθέτης να θεσπίσει την άσκηση δημόσιων πολιτικών που θα ασκεί η τοπική αυτοδιοίκηση στα όριά της, ως θεσμός εξουσίας και «να καθορίζουν οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης τις εσωτερικές διοικητικές δομές, τις οποίες επιθυμούν να διαθέτουν προκειμένου να προσαρμόζουν στις ειδικές ανάγκες τους και να διασφαλίζεται μία αποτελεσματική διαχείριση»”, όπως προβλέπει ο Ευρωπαϊκός Χάρτης Τοπικής Αυτονομίας, ενώ υπογραμμίζει ότι αυτό “πρέπει να συνοδευτεί και από την οικονομική αυτοδυναμία, η οποία αποτελεί μόνιμη προστριβή μεταξύ της κεντρικής διοίκησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης”, καθώς με τον τρόπο αυτό, “η τελευταία θα αναδείξει πράγματι την ικανότητά της ως θεσμού εξουσίας”. Στο σκέλος της διοικητικής εποπτείας, η συγγραφές προτείνει “να θεσμοθετηθεί ενιαία διοικητική αρχή, η οποία θα είναι επιφορτισμένη τόσο με τον διοικητικό όσο και με τον δημοσιονομικό έλεγχο, ώστε να αποφεύγονται αντικρουόμενες αποφάσεις που πλήττουν την φερεγγυότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης”.