Χριστίνα Μπαριτάκη / Οι στόχοι της βιοποικιλότητας και γιατί δεν θα επιτευχθούν: Ο εκσυγχρονισμός στο Γαϊδουρονήσι
Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, στο πλαίσιο της σειράς Περιβάλλον – Κλιματική κρίση – Οικολογία, δημοσιεύει το άρθρο της Χριστίνας Μπαριτάκη, γεωπόνου με ειδίκευση στη διαχείριση θαλάσσιων και χερσαίων βιολογικών πόρων και πρωην γενικής γραμματέα Περιβάλλοντος του ΥΠΕΝ, Οι στόχοι της βιοποικιλότητας και γιατι δεν θα επιτευχθούν: Ο εκσυγχρονισμός στο Γαϊδουρονήσι.
Το άρθρο της Μπαριτάκη αποτελεί μια εξαιρετικά τεκμηριωμένη αποδόμηση του υποτιθέμενου εκσυγχρονισμού της περιβαλλοντικής νομοθεσίας που ψηφίστηκε πρόσφατα (ν. 4685/2020 και ν. 4635/2019 «Επενδύω στην Ελλάδα»).
Η συγγραφέας με αφετηρία την κρίση της βιοποικιλότητας επιχειρεί μια ανασκόπηση των ενωσιακών κειμένων των τελευταίων δεκαετιών, τα οποία σκιαγραφούν τις προσπάθειες ανάσχεσης της οικολογικής καταστροφής στο επίπεδο της ΕΕ. Στη συνέχεια, η Μπαριτάκη παρουσιάζει την ελληνική πλευρά του ζητήματος και χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την περίπτωση της νήσου Χρυσή, νότια της Κρήτης, εξηγεί γιατί ο περιβαλλοντικός εκσυγχρονισμός που επαγγέλλεται η κυβέρνηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ακόμη επιχείρηση απορρύθμισης και ακύρωσης των βημάτων που είχαν γίνει το διάστημα 2015 – 2019 για να εναρμονισθεί η ελληνική νομοθεσία με τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει κλείνοντας το άρθρο: «Εμείς εδώ “εκσυχρονιζόμαστε” και προσπαθούμε να καταργήσουμε τελικά το θεσμικό πλαίσιο των απαγορεύσεων (πχ δασικοί χάρτες, προστατευόμενες περιοχές, οχλήσεις) όταν αυτές δεν μπορούν να υπερκερασθούν, ή καταργούμε την υποχρέωση διαδικασιών (πχ περιβαλλοντική αδειοδότηση) γιατί είναι γραφειοκρατικές και χρονοβόρες διαδικασίες. Μόνο που αυτό λέγεται απορρύθμιση. Τελικά.»