Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς δημοσιεύει το άρθρο της Ελίνας Μανώλη, δρ. χημικού μηχανικού και της Ινώς Σιώζιου, ειδικής σε θέματα περιβάλλοντος και ενεργειακής πολιτικής, «Εθνικός Κλιματικός Νόμος: Άλλη μια χαμένη ευκαιρία για τη θωράκιση της χώρας απέναντι στην κλιματική κρίση».

Λίγο καιρό μετά την ψήφιση του Εθνικού Κλιματικού Νόμου, οι συντάκτριες επιχειρούν μια τελική αποτίμηση του νομοθετήματος. Η Ε. Μανώλη και η Ι. Σιώζιου αναδεικνύουν τη συνειδητή υποβάθμιση της διαδικασίας διαβούλευσης γύρω από τον Εθνικό Κλιματικό Νόμο –και μάλιστα παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλαν τόσο οι περιβαλλοντικές οργανώσεις όσο και συνολικά η κοινωνία πολιτών– υπογραμμίζοντας τη σχέση του συγκεντρωτικού τρόπου νομοθέτησης αφενός με την απουσία επιστημονικής τεκμηρίωσης και αφετέρου με την πλήρη απόκρυψη των κοινωνικών παραμέτρων της πορείας προς την κλιματική ουδετερότητα. Οι παραπάνω κυβερνητικές επιλογές οδήγησαν στην ψήφιση του κλιματικού νόμου αποκλειστικά από την ΚΟ της ΝΔ απαξιώνοντας την ευκαιρία η θέσπιση αυτού του κρίσιμου θεσμικού πλαισίου να λειτουργήσει ως μοχλός κοινωνικής ευαισθητοποίησης και δημιουργίας συναινέσεων. Τέλος, οι συντάκτριες του άρθρου επιχειρούν μια ανάγνωση του Εθνικού Κλιματικού Νόμου μέσα από τον φακό της επικαιρότητας της ενεργειακής κρίσης και των φυσικών καταστροφών επισημαίνοντας ότι και σε αυτό το πεδίο αποτέλεσε μια χαμένη ευκαιρία στην προσπάθεια ανάσχεσης των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης.

Όπως αναφέρεται και στο άρθρο:

«Η πράσινη μετάβαση, ως αλλαγή συστημικού παραδείγματος και πλήρης μετασχηματισμός του παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου, θα έχει σημαντικά κόστη αλλά και οφέλη, προϋποθέτει σημαντικές επενδύσεις που συχνά μπορεί να υπερβαίνουν το διαθέσιμο εισόδημα και θα απαιτήσει τον μετασχηματισμό ολόκληρων παραγωγικών κλάδων και επαγγελμάτων, ιδίως όσων σχετίζονται με τα ορυκτά καύσιμα. Εφόσον δεν υπάρξει εξαρχής ενεργή πολιτική πρόληψης των νέων ανισοτήτων, υπάρχει πολύ μεγάλος κίνδυνος να απαξιωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας, αλλά και να αποτύχει στους ευρύτερους στόχους. Αντίστοιχα, τα οφέλη της μετάβασης δεν γίνεται να αφορούν μόνο λίγους, δηλαδή όσους έχουν τη δυνατότητα σήμερα να επενδύσουν σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή στην ενεργειακή αναβάθμιση της επιχείρησης ή της κατοικίας τους.

[…]

Όλα αυτά τα στοιχεία που δυστυχώς λείπουν από τον ψηφισθέντα κλιματικό νόμο τον κάνουν να μοιάζει περισσότερο με μια υπόθεση που δεν αφορά την κοινωνία, που δεν αναγνωρίζει ότι η πολιτεία έχει την ευθύνη να σχεδιάσει και να εξασφαλίσει ότι η μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα θα υλοποιηθεί χωρίς να μείνει κανείς πίσω, τον κάνουν να μοιάζει εντέλει με μια υπόθεση εγκαταλελειμμένη στην «αγορά», με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την κατανομή ωφελειών-βαρών και το ζήτημα των ανισοτήτων.»

 

Download (PDF, Unknown)