Το κυβερνητικό σχέδιο νόμο που τροποποιεί τους Ποινικούς Κώδικες στρέφει το ποινικό σύστημα σε μια απολύτως τιμωρητική κατεύθυνση. Σ’ ένα κύμα ποινικού λαϊκισμού το Υπουργείο Δικαιοσύνης αναπτύσσει τη ρητορεία της ατιμωρησίας, επιχειρώντας να καλύψει τα κενά ασφάλειας με την ποινική αυστηρότητα. Η προσπάθεια αυτή γίνεται χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση, χωρίς εγκληματολογικά δεδομένα και με το μεγάλο μέρος των επιστημονικών φορέων να είναι αντίθετοι. Η αυστηροποίηση των ποινών έχει γίνει πλέον μόνιμη επωδός αν και είναι βέβαιο ότι δεν συμβάλλει στην πρόληψη του εγκλήματος. Χαρακτηριστικές προβλέψει του νομοσχεδίου είναι η επάνοδος της αθρόας φυλάκισης των ανηλίκων και του παρατεταμένου εγκλεισμού αλλοδαπών «υπό απέλαση». Παράλληλα, με το πρόσχημα της επιτάχυνσης της δικαιοσύνης περιορίζονται τα δικαιώματα των διωκομένων, μειώνονται οι θεσμικές εγγυήσεις ενώ υποβιβάζεται η ποιότητα στην απονομής της ποινικής δικαιοσύνης. Εξάλλου, αφενός η τιμολόγηση πολλών δικονομικών δικαιωμάτων που κάνουν τη δικαιοσύνη ακριβή, αφετέρου η έμφαση στο μικροέγκλημα αντί του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος, αποκαλύπτουν τα ταξικά χαρακτηριστικά της νομοθετικής πρωτοβουλίας. Έτσι ενώ δεν επιτυγχάνεται καμιά εγκληματοπροληπτική λειτουργία δημιουργείται σοβαρός κίνδυνος υπερφόρτωσης του σωφρονιστικού συστήματος. Η ποινική αντιμεταρρύθμιση που επιχειρείται αφορά συνολικά το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα.