Το συνέδριο θα περιλαμβάνει θεωρητικές συζητήσεις, μελέτες περιπτώσεων στη βάση συγκεκριμένων παραδειγμάτων αγώνα και αντίστασης, καθώς και μια ολομέλεια με αντικείμενο τις «Δεκατρείς Θέσεις του Μαρξισμού-Φεμινισμού» με τη Φρίγγα Χάουγκ και άλλες μαρξίστριες φεμινίστριες. Είστε καλεσμένοι/ες!

Η ιδέα ενός διεθνούς συνεδρίου για τον Μαρξισμό-Φεμινισμό γεννήθηκε στο πλαίσιο του φεμινιστικού τμήματος του Ινστιτούτου Κριτικής Θεωρίας (InkriT) του Βερολίνου (το οποίο και το διοργανώνει, έκτοτε), γύρω από τη Γερμανίδα κοινωνιολόγο και φιλόσοφο Φρίγγα Χάουγκ. Την πρώτη διοργάνωση στο Βερολίνο, το 2015, ακολούθησε ένα δεύτερο συνέδριο στη Βιέννη, το 2016, και ένα τρίτο στο Λουντ (Σουηδία), το 2018.

Τη διοργάνωση του 4ου Διεθνούς Συνεδρίου Μαρξισμού-Φεμινισμού ανέλαβαν το transform! europe και το Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων (UPV/EHU), μαζί με: το Ίδρυμα Iratzar, την Ομάδα Κριτικής Θεωρίας Bilbo-Barcelona (BIBA CT), το Ινστιτούτο Κριτικής Θεωρίας του Βερολίνου (InkriT), το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ και την ομάδα ParteHartuz.

11-13 Noεμβρίου 2021 μέσω Zoom
Παρακολουθείστε εδώ.
Δεν απαιτείται εγγραφή.

Για περισσότερες πληροφορίες, πατήστε στο: website of the MarxFem Conference.

Kεντρικές ομιλήτριες

Tithi Bhattacharya

Η Tithi Bhattacharya (Iνδία, 1971) είναι καθηγήτρια Ιστορίας της Νότιας Ασίας και διευθύντρια του τμήματος Παγκόσμιων Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Purdue. Έλαβε το διδακτορικό της από τη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών (Πανεπιστήμιο του Λονδίνου) το 2000. Έχει γράψει το The Sentinels of Culture: Class, Education, and the Colonial Intellectual in Bengal (Oxford University Press, 2005). Η Bhattacharya συμμετέχει εδώ και πολλά χρόνια στον ακτιβισμό για την κοινωνική δικαιοσύνη και είναι μια εξέχουσα μαρξίστρια φεμινίστρια. Διαθέτει εκτενές συγγραφικό έργο με αντικείμενο τη μαρξιστική θεωρία, το φύλο και τις πολιτικές της ισλαμοφοβίας.

Lorena Cabnal

Η Lorena Cabnal (Nικαράγουα, 1973), ιθαγενής από τις φυλές Μάγια και Ξίνκα της Γουατεμάλας, είναι υπέρμαχος του κοινοτικού φεμινισμού. Εκκινώντας από την κοινότητα Santa María Xalapán, η Cabnal είναι τέκνο της κοσμογονίας των Ξίνκα Μάγια και συνιδρύτρια του κοινοτικού-εδαφικού φεμινιστικού κινήματος της Γουατεμάλας, του Δικτύου Προγονικών Θεραπευτριών του Κοινοτικού Φεμινισμού Tzk’at (Quiché στη γλώσσα των Μάγια).

Christine Delphy

Η Christine Delphy (Γαλλία, 1941) είναι Γαλλίδα θεωρητική κοινωνιολόγος και ακτιβίστρια του φεμινισμού, συγγραφέας των βιβλίων: The Main Enemy (W.R.R.C.P., 1977) και Towards a Materialist Feminism (La Sal, 1982). Η Delphy υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία του δεύτερου φεμινιστικού κύματος στη Γαλλία. Ανήκει στα ιδρυτικά μέλη του γαλλικού Κινήματος Απελευθέρωσης των Γυναικών, της ριζοσπαστικής λεσβιακής ακτιβιστικής ομάδας Gouines Rouges και των περιοδικών Questions féministes (1977-80) και Nouvelles Questions Féministes (από το 1980 και μετά). Είναι μια από τις ηγετικές μορφές του υλιστικού φεμινισμού. Η ακαδημαϊκή της έρευνα στο συγκεκριμένο αντικείμενο επικεντρώνεται στην κοινωνικοοικονομική ανάλυση της πατριαρχίας και, μεταξύ άλλων, στην απουσία αναγνώρισης του καθημερινού έργου που παράγουν οι γυναίκες.

Elsa Dorlin

Η Elsa Dorlin (Γαλλία, 1974) είναι, από το 2011, καθηγήτρια Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Paris 8 και, από το 2014, μέλος του Κέντρου Φεμινιστικών Σπουδών και Σπουδών Φύλου στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Έλαβε το διδακτορικό της στη φιλοσοφία το 2004, από τη Σορβόνη, και η διατριβή της έχει τον τίτλο: Au chevet de la Nation: sexe, race et médecine: XVIIe-XVIIe siècles. Οι μελέτες της επικεντρώνονται στις επικαλύψεις μεταξύ φύλου, φυλής και άλλων συστημάτων κυριαρχίας.

Silvia Federici

Η Silvia Federici (Iταλία, 1942) είναι επίτιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Hofstra (ΗΠΑ). Ασχολείται με τον φεμινιστικό ακτιβισμό από το 1960 και υπήρξε μια από τις κύριες εισηγήτριες στον διεθνή δημόσιο διάλογο της ιδέας της αμειβόμενης οικιακής εργασίας. Αντικείμενο της έρευνάς της είναι η πολιτική φιλοσοφία και οι γυναικείες σπουδές. Έχει γράψει πολλά δοκίμια για την εκπαιδευτική και την πολιτιστική πολιτική. Τη δεκαετία του 1970 υπήρξε συνιδρύτρια της Διεθνούς Φεμινιστικής Κολλεκτίβας (International Feminist Collective). Από το 1991 μέχρι το 2003, μετά από μια περίοδο διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο του Πορτ Χαρκούρτ της Νιγηρίας, υπήρξε συνιδρύτρια της Επιτροπής για την Ακαδημαϊκή Ελευθερία στην Αφρική και συμμετείχε στην ομάδα σύνταξης του CAFA Bulletin. Από το 1995 μέχρι το 2002 βοήθησε στην ίδρυση της Ένωσης για τη Ριζοσπαστική Φιλοσοφία που βασίστηκε στο Σχέδιο Κατά της Θανατικής Ποινής των ΗΠΑ.

Nancy Fraser

Η Nancy Fraser (Bαλτιμόρη, ΗΠΑ, 1947) είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας και Πολιτικής στο New School for Social Research. Έλαβε το διδακτορικό της από το CUNY Graduate Center (ΗΠΑ) το 1980. Εργάζεται στην κοινωνική και την πολιτική θεωρία, τη φεμινιστική θεωρία και τη σύγχρονη σκέψη στη Γαλλία και τη Γερμανία. Ευρέως γνωστή για την κριτική της στις πολιτικές ταυτότητας και το φιλοσοφικό της έργο στην έννοια της δικαιοσύνης, η Φρέιζερ ασκεί σκληρή κριτική στον σύγχρονο φιλελεύθερο φεμινισμό και την παραίτησή του από ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι πρόεδρος του Ανατολικού τμήματος της Aμερικανικής Φιλοσοφικής Ένωσης (ΑΡΑ).

Ana Cecilia Dinerstein

Η Ana Cecilia Dinerstein (Aργεντινή) εργάζεται στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Μπαθ, όπου διδάσκει πολιτική κοινωνιολογία, κοινωνικό και γνωσιακό δίκαιο, μαρξισμό, κριτική, αποαποικιοκρατική και φεμινιστική θεωρία. Είναι μεταπτυχιακή καθηγήτρια και ακτιβίστρια, μέλος του πυρήνα της συλλογικότητας Global Tapestry of Alternatives και ιδρύτρια και συντονίστρια του διεθνούς δικτύου Women on the Verge, του Standing Seminar in Critical Theory και του Κέντρου Decolonizing Knowledge in Teaching, Research and Practice Research Hub/Centre.

Frigga Haug

Η Frigga Haug (Γερμανία, 1937) είναι Γερμανίδα κοινωνιολόγος και φιλόσοφος του σοσιαλιστικού φεμινισμού. Σπούδασε κοινωνιολογία και φιλοσοφία στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (Γερμανία). Το 1963 διέκοψε τις σπουδές της για να μετακομίσει στην Κολωνία και να γεννήσει την κόρη της, αλλά το 1971 αποφοίτησε από την κοινωνιολογία και το 1976 έλαβε το διδακτορικό της στην κοινωνιολογία και την κοινωνική ψυχολογία. Το περιοδικό της Das Argument προέκυψε ως διαμαρτυρία στους πυρηνικούς εξοπλισμούς. Η αντίθεσή της στον πόλεμο του Βιετνάμ, την ώθησε να γίνει μέλος της Γερμανικής Σοσιαλιστικής Φοιτητικής Ένωσης (SDS), όπου καλλιέργησε τη φεμινιστική οπτική συμμετέχοντας σε διάφορες γυναικείες σοσιαλιστικές ομάδες. Το 1988 καθιέρωσε το εκδοτικό όνομα Adiadne.

Danièle Kergoat

Η Danièle Kergoat (Γαλλία, 1942) είναι Γαλλίδα φεμινίστρια συγγραφέας και κοινωνιολόγος, πανεπιστημιακός και μέλος του διαπανεπιστημιακού ερευνητικού δικτύου για το φύλο. Η πανεπιστημιακή της έρευνα και συγγραφή επικεντρώνεται στην έμφυλη κατανομή έργου, τόσο στην αμειβόμενη όσο και στην οικιακή εργασία. Από τη συγκεκριμένη οπτική γωνία, η Kergoat έχει κάνει εκτενή έρευνα επάνω στο αδιαίρετο μεταξύ των έμφυλων (rapports sociaux de sexe) και των ταξικών κοινωνικών σχέσεων.

Ochy Curiel

Η Ochy Curiel (Δομηνικανή Δημοκρατία, 1963) είναι θεωρητικός, ακτιβίστρια του φεμινισμού και τραγουδοποιός. Η Curiel έχει διδακτορικό στην Κοινωνική Ανθρωπολογία και είναι καθηγήτρια και ερευνήτρια στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας  (UNC) και στο Pontifical Xavierian University. Είναι, επίσης, εκπρόσωπος του αυτόνομου, λεσβιακού, αντιρατσιστικού και αποαποικιοκρατικού φεμινισμού, καθώς και μια από τις ιδρύτριες της φεμινιστικής ομάδας Grupo Latinoamericano de Estudios, Formación y Acción Feminista (GLEFAS). Η Curiel έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα για τις επικαλύψεις ανάμεσα στη φυλή, το φύλο, τη σεξουαλικότητα και την τάξη, σε εθνικά και διεθνή περιοδικά και βιβλία. Έχει γράψει δυο προβεβλημένα βιβλία: La Nación Heterosexual: Análisis del discurso jurídico y el régimen heterosexual desde la antropología de la dominación (2013) and Descolonización y despatriarcalización de y desde los feminismos de Abya Yala (2015).