Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς διοργανώνει κύκλο συζητήσεων με θέμα:

Γνωσιακός καπιταλισμός:

Τι συνεπάγεται η αλλαγή παραδείγματος στην παραγωγή

και διάδοση της γνώσης; 

 

Δευτέρα 29 Μαΐου,

Δευτέρα 19 Ιουνίου και Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017

Ώρα έναρξης 7.00 μμ

Αίθουσα εκδηλώσεων, Κεραμεικού 46 & Μυλλέρου

(Πλατεία Αυδή)

 

 

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

• Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Κοινωνίες της γνώσης και ψηφιακή τεχνολογία

 

ομιλητές:

Γεράσιμος Κουζέλης, καθηγητής ΕΚΠΑ

«Γνώση, υποκειμενικότητα και πολιτισμός στον κόσμο των νέων τεχνολογιών

Μανώλης Πατηνιώτης, αναπληρωτής καθηγητής ΕΚΠΑ

 «Ζητήματα γνωσιολογίας στον ψηφιακό χώρο»

Το video από την 1η εκδήλωση μπορείτε να το παρακολουθήσετε εδώ.

 

 

• Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

Άξονες χάραξης πολιτικής: ψηφιακά κοινά στην εκπαίδευση

 

ομιλητές/ομιλήτριες:

Ράνια Καλαντζή, εκπαιδευτικός ΕΠΑΛ

 «Εφαρμογές και δυνατότητες του ελεύθερου-ανοικτού λογισμικού στα σχολεία»

 Δέσποινα Μητροπούλου, γενική διευθύντρια του Οργανισμού Ανοικτών Τεχνολογιών ΕΕΛΛΑΚ

«Καλές πρακτικές και δράσεις του Οργανισμού Ανοιχτών Τεχνολογιών που συμβάλλουν πρακτικά στην υιοθέτηση των ψηφιακών κοινών στην εκπαιδευτική διαδικασία»

Γιώργος Παπανικολάου, λέκτορας Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, Peer to Peer Foundation

 «Ο μύθος της τεχνολογικής ουδετερότητας: από τη ρητορική των ίσων ευκαιριών στην πολιτική της χειραφέτησης»

 

 

• Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017

 Γνωσιακός καπιταλισμός:  ερωτήματα και προκλήσεις

 

ομιλητής:

Κάρλο Βερτσελόνε, λέκτορας Πανεπιστημίου Παρισιού Ι, Σορβόννη

 «Γνωσιακός καπιταλισμός: μία θεωρητική και ιστορική εισαγωγή»

   (με ταυτόχρονη διερμηνεία)

 

*

Οι κοινωνικές, πολιτικές, επιστημονικές, ιδεολογικές και παιδαγωγικές συνέπειες της ολοένα και αυξανόμενης σύνδεσης της ψηφιακής τεχνολογίας με την εκπαιδευτική διαδικασία και έρευνα έχουν ως αποτέλεσμα τη ραγδαία και εντεινόμενη αλλαγή της μορφής και του περιεχομένου της ίδιας της γνώσης στο πλαίσιο αυτού που ονομάζεται γνωσιακός καπιταλισμός (cognitive capitalism). Η γνώση όχι μόνο μετατρέπεται σε εμπόρευμα, αλλά και η ίδια η παραγωγή και η διάδοσή της αλλάζει ριζικά, γεγονός που ασφαλώς και έχει βαθιές συνέπειες και στο ίδιο το περιεχόμενο της γνώσης, από την προοπτική όχι μόνο του αντικειμένου, αλλά και του υποκειμένου της γνώσης. Πρόκειται για ένα ζήτημα που στην Ελλάδα συζητιέται κυρίως είτε με όρους της (νεο)φιλελεύθερης αντίληψης πραγμάτων που παρουσιάζει την τεχνολογική εξέλιξη ως a priori και αναπόδραστα θετική είτε με έναν μανιχαϊστικό τρόπο θεώρησης, ο οποίος οδηγεί είτε στην μοιρολατρική αποδοχή της τεχνολογικής εξέλιξης είτε στην τεχνοφοβική αντίδραση.

Μάλιστα, αυτό το ζήτημα έχει ανοίξει διεθνώς εδώ και δύο δεκαετίες, τόσο ακαδημαϊκά όσο και πολιτικά, ενώ στην Ελλάδα έχει ελάχιστα απασχολήσει και συζητηθεί στους κόλπους της Αριστεράς, παρά την συζήτηση που έχει αναπτυχθεί διεθνώς σε ακαδημαϊκό επίπεδο γύρω από τη μαρξική έννοια της “General Intellect”. Το αποτέλεσμα είναι το ζήτημα των εξελίξεων στις κοινωνίες της γνώσης να αποτελεί προνομιακό πεδίο ιδεολογίας και πρακτικής των (νεο)φιλελεύθερων και να απουσιάζει ένας αριστερός κριτικός λόγος που να παρακολουθεί τις εξελίξεις, με ολέθριες πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες για τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και πλήρη αναδιάρθρωση και διάλυση των εργασιακών σχέσεων.

Ο παρών κύκλος συζητήσεων επιχειρεί να συνδυάσει τη θεωρητική ανάλυση με τον επιμορφωτικό χαρακτήρα για πρακτικά ζητήματα και ζητήματα καθημερινότητας, με κατεύθυνση τη χάραξης πολιτικής για ένα κοινωνικοπολιτικό και επιστημονικό ζήτημα, που διαπερνά διαχρονικά την εγχώρια πολιτική επικαιρότητα, καθώς συνδέεται τόσο με την εκπαιδευτική πολιτική όσο και με τον νευραλγικό κοινωνικό χώρο των σχολείων και πανεπιστημίων.